“Hoeveel hebben we er al gevangen?” vraagt één van de jongere deelnemers aan de fruitplukdag. De oogst viel wat tegen maar was genoeg voor achttien gerechten variërend van appeltaarten tot stoofpeertjes in wijnsaus. En daar kwamen heel wat mensen op af toen tegen vijf uur de resultaten van een ochtend plukken en een middag bakken werden uitgedeeld. ’s Ochtends zijn vier plukploegen op stap gegaan met ladders en lange stokken met een mesje eraan om de hoog hangende appels te pakken te krijgen. Vorig jaar was de oogst wat minder door het droge voorjaar en hongerige halsbandparkieten, dit jaar kwam het door de late nachtvorst en opnieuw de halsbandparkieten. Ook zijn wildplukkers actief geweest, die zelfs een perenboom hebben beschadigd. Want appels en peren pluk je niet zomaar, vertelt Michel Floris van de fruitbomengroep ’s ochtends. “Als je er bij kunt, moet je de appel draaien tot hij loslaat. Als je gaat trekken, heb je kans dat het vruchtlichaampje meekomt en krijg je de jaren erna geen nieuwe appels op die plek.” Jammer genoeg waren er weinig kinderen om te helpen bij het plukken. Het voordeel: de volwassen vrijwilligers mochten zelf de bomen weer eens in om fruit te plukken.
Na de pluk kijkt een jochie verlangend naar de krat waar een bodempje appels in ligt. “Mag ik er eentje?” Dat mag niet, zo wordt uitgelegd, eerst moet gebakken worden. Dus kreeg iedereen die ging bakken de ingrediënten mee: bloem, boter, suiker en eieren.
Aan het eind van de middag stonden de tafels klaar met de prachtigste creaties erop. Waaronder een mooi geglazuurde appeltaart, een tarte tatin-suikerbom, een vrijwel ongezoete klassieke appeltaart en verschillende bijzondere gerechten met de stoofpeertjes. Het jochie dat eerder al zo graag een appeltje had genomen, probeert alle taarten te proeven. Hij zal – net als de rest van de liefhebbers – met weinig honger zijn thuis gekomen.
Dit verslag is gemaakt door de Redactie van de GWL-Nieuwsbrief. Bedankt daarvoor.