Op een zonnige zaterdagochtend trok de snoeiploeg naar het noorden van het terrein om de fruitbomen onder handen te nemen. Volgend jaar is het zuidelijke deel dan weer aan de beurt.
Twaalf snoeiers – sommigen net van de cursus, anderen met meer ervaring – bekeken onder leiding van professional Gerrit de appel- en perenbomen en gingen met zaag en snoeischaar aan de slag.
“Wat zijn jullie aan het doen?”, vraagt Gerrit aan een groepje bezig achter blok negen. “Wij willen deze zo snoeien dat de harttak terugkomt”, is het antwoord. Gerrit schudt zijn hoofd. “Dat gaat niet meer lukken, kijk maar naar de gesteltakken. Die boom krijgt hier ook eigenlijk te weinig licht.”
Meer hoop was er voor een appelboom vlak bij het buurthuisje, die boom was al jaren over het hoofd gezien en gaf ook geen appels meer. De snoeiploeg is daar voortvarend te werk gegaan: de boom is flink gesnoeid en Gerrit heeft de stam ingezaagd, zo kan de boom volgend jaar misschien weer vrucht dragen.
De gesnoeide takken – vol in de bloesem – verdwenen in de hakselaar of thuis in een vaas. Nu maar hopen dat het weer meezit en de halsbandparkieten elders gaan snacken; dan hebben we in september genoeg fruit om taarten te bakken.
